Imię: Yumeko
Nazwisko: DiMorte
Wiek: 666 lat
Rasa: Upadły Anioł / Wampir
Zawód: Sanpientia

Wygląd: Czarne włosy wpadające w odcień starego kasztana omiatały ramiona dziewczyny. Nie były idealnie proste, niedbale ułożone. Grzywka delikatnie opadała na głębokie, szkarłatne oczy. Wykazywały zwykłe znudzenie, może lekcewagę. Usta, pełne i nawilżone, również nie wyrażały większych emocji. Mimo braku większej inicjatywy w swój wygląd Yumeko był znany w całej Diesie. Wielu mężczyzn pożądało jej z powodu niezwykle kobiecych kształtów, które udoskonalił jeszcze wampirzy jad. Inni woleli jej długie, zgrabne nogi. Ona sama najbardziej kochała swe kły, które eksponowała jedynie tym, 'których kochała najbardziej'...

Charakter: A Yumeko kochała niezwykle rzadko. Od czasu do czasu jej pragnienie 'miłości' stawało się niezwykle silne, a wtedy wyruszała w poszukiwaniu swego kochanka. Ich los był marny - głodna kobieta uwodziła ich swym wyglądem, aby całkowicie zatracili się w jej ciele. A potem znikali bez wieści. I tak w kółko. W przerwach pomiędzy łowami Yumeko prowadziła całkiem nudne życie, czego nie zamierzała ukrywać. Jej nastawienie do świata było proste - 'Mam wszystko w d****'. Odnosiła się z ironią do innych władców, jak i do podwładnych. Nie obchodził jej zbytnio los jej miasta, jedynie kochała władzę i wpływy, jakie posiadała.

Historia: Urodziłam się w Huminic, prawie 700 lat temu. Były to czasy, kiedy zło zostało wyplenione, przynajmniej tak mówiono. Ja byłam jakimś dziwnym zaprzeczeniem tego stwierdzenia. Moja opiekunka stworzyła bowiem anielicę o ciemnych włosach, co wieszczyło nieszczęście. Większość mieszkańców niebios uważała, że jestem wytworem diabła. Jednak Lucis, jako światło w anielskiej postaci głosił:
-Bóg musi być zły za nasze czyny! Ta dwójka jest niewinna i czysta jak obłok! Powinniśmy czynić więcej dobra, kochać...
Niestety, jego słowa przyjęły się jedynie oficjalnie. Tak naprawdę Anioły bały się mnie, nie pozwalały swoim dzieciom podchodzić do mnie. Ja w końcu też miałam dość, zaczęłam się buntować. Mój ubiór nie przypominał stroju przeciętnego Anioła - wszystkie swoje sukienki zafarbowałam na czarno, powycinałam dziury, podarłam materiały, ponaszywałam różne mroczne znaki. Nie byłam przeciętna. Chciałam pokazać, że jestem inna, zaczynało mi się to podobać. Pewnego dnia Lucis podszedł do mnie i złapał mnie za ramię. Spojrzał mi głęboko w oczy, jakby spoglądał w moją duszę. Po chwili milczenia wypowiedział dwa słowa.
-Pamiętaj o śmierci, drogie dziecko... - i odszedł, zostawił mnie z szeroko otwartymi oczyma. Zrozumiałam, o co mu chodziło - że Bóg rozliczy mnie z moich czynów. Szczerze mówiąc, nie obchodziło mnie to, nie wierzyłam w życie po śmierci. To przypomnienie rozumiałam odtąd na swój własny sposób - żeby żyć pełnią życia. I tak zrobiłam. Moje zachowanie zaczęło wymykać się spod kontroli całej Radzie. Kiedy ja tłumaczyłam swoje czyny jako 'sumienne wypełnianie rozkazów władcy', Lucis tylko bezradnie rozkładał ręce. Jego wieczny cień, Raphael, również milczał. Ja byłam ich Bogiem, ich władcą. Nie mieli na mnie wpływu. W końcu, gdy skończyłam 22 lata, wyrwałam się z niebiańskich objęć skrzydeł tego przeklętego Huminis. Wyruszyłam do Mundaemonium. Tak napotkałam niezwykle pięknego mężczyznę. Nie był jak ci, których dotąd widziałam. Jego skóra była blada, kruczoczarne włosy sięgały pasa. Pożądanie wzięło górę nad od lat wpajanym mi rozsądkiem. Ten chłopak wyplenił je do końca. Jedna noc wystarczyła, aby moje życie zmieniło się nie do poznania. Arcadius okazał się być Wampirem. Spędziłam z nim upojny wieczór. Podczas wielu z pieszczot ugryzł mnie, mówiąc, że teraz będziemy zawsze. Moja uroda opętała Wampira! Tak, w duchu śmiałam się z niego, z dawcy wiecznego życia. Udawałam, że odwzajemniam uczucie, aż w końcu... stał się moją pierwszą ofiarą. Zabiłam go podczas jednej ze wspólnych nocy. Jednak tego wieczora zabiłam jeszcze jedną osobę, jakiegoś nieszczęsnego człowieka, który przybył do Mundaemonium. Spodobało mi się to. Polubiłam zabijać.
Właściwie sama nie pamiętam tego, jak doszłam do władzy. Eliminowałam swych przeciwników po kolei, jako nieliczna z Wampirów w Mieście Zła. Moja kobiece kształty również spowodowały, że wielu mieszkańców zagłosowało na mnie. Zdobyłam upragnioną władzę... I śmiałam się z tego piep**onego Lucisa.

Umiejętności:
-umiejętność posługiwania się kataną,
                ~ , , ~                   łańcuchem,

Moce:
-wywiązanie się z wiązów psychicznych |od 200 do 500 e w zależności od mocy wiązów - decyzja MG|,
-tortury polegające na bólu fizycznym oraz psychicznym (np. złe wspomnienia) |250 e + 50 za każdy następny post|,

Ekwipunek - katana;

Cechy, moce i umiejętności dzięki rasie:
-skrzydła,
-kły z jadem,
-nieśmiertelność (no, chyba że ktoś zna sposób na zabicie wampira. To co innego) ,

Mój kolor MG to deeppink

Ostatnio edytowany przez Yumeko DiMorte (10-01-2011 20:39:20)